Komoda klasycystyczna Włochy XVIII/XIX w.

Miejsce i czas powstania: Włochy, Lombardia(?), XVIII/XIX w.

Materiały: konstrukcja – dębina, orzech(?), świerk; fornir – palisander, róża, orzech; intarsja – heban, bukszpan; okucia – stal, mosiądz

Wymiary: 96,8 x 96,7 x 54 cm; korpus – 94,1 x 83,1 x 50,8 cm; gr. blatu – 2,7 cm

Komoda klasycystyczna, wykonana w Lombardii, z widocznymi wpływami francuskimi oraz najsłynniejszego ebenisty mediolańskiego Giuseppe Maggioliniego. Do cech francuskich, przede wszystkim paryskich, należą: ramowo-płycinowe elementy korpusu; formy szyldów zamków, uchwytów i plakiety fartuszka; intarsja imitująca kanelowanie oraz kamienny blat. Dla Lombardii, a szczególnie mediolańskiego ośrodka, charakterystyczne są podziały dekoracji ścianek korpusu na dwie strefy różnej szerokości, jej boczne ograniczenia zdobnymi lizenami lub pilastrami, prostokątne ramowanie dolnego pola w narożach z kostkami i rozetami oraz umieszczenie w nim centralnie owalnej rezerwy. Również użycie egzotycznych fornirów, głównie palisandru i róży, było rozpowszechnione w stolarstwie artystycznym Lombardii. Kamienne blaty były rzadziej stosowane przez stolarzy z tego regionu Włoch, ale nie należały do wyjątków, choć największa popularnością cieszyły się komody i zbliżone do nich szafki z blatami drewnianymi, o intarsjowanej kompozycji podobnej do dolnej strefy frontowej.