“Ifigenia w Taurydzie” wg Anselma Feuerbacha pocz. XX w.

Olej,  płótno.

Wymiary: 193 x 128 cm

Niesygnowany.

Anselm Feuerbach namalował Ifigenię w 1871 roku.  Obraz znajduje się w Staatsgalerie Stuttgart (numer inwentarzowy 770).

Ifigenia, córka Agamemnona i Klitajmestry, miała zostać złożona w ofierze bogini Artemidzie, aby flota grecka mogła wyruszyć pod Troję. Jednak bogini, litując się nad nią, w ostatniej chwili zabrała ją z ołtarza i przeniosła na odległą wyspę Taurydę. Tam Ifigenia została kapłanką w świątyni Artemidy, gdzie miała obowiązek składać w ofierze wszystkich obcych przybyszów. Po latach na Taurydę trafił jej brat Orestes wraz z przyjacielem Pyladesem, wysłany przez wyrocznię delficką, by odzyskać posąg Artemidy i odpokutować za zabójstwo matki. Ifigenia, nie rozpoznając brata, przygotowywała go na śmierć, jednak w porę odkryli swoje prawdziwe tożsamości. Dzięki sprytowi i boskiej pomocy rodzeństwo wraz z Pyladesem uciekło z wyspy, zabierając ze sobą święty posąg bogini. Ich powrót do Grecji przyniósł kres klątwie ciążącej na rodzie Atrydów, a Ifigenia, według niektórych wersji mitu, została kapłanką Artemidy w Delfach.

Modelka Lucia Brunacci została ukazana w wielkiej pozie niczym antyczna rzeźba,  która duszą szuka krainy Greków. Utrzymana w szarościach z nielicznymi akcentami kolorystycznymi paleta barw nawiązuje do antycznych fresków. Skonstruowane niczym teatralna scena, dzieło to stało się symbolem niespełnionej tęsknoty i jednym z najczęściej reprodukowanych motywów całej epoki.

Brunacci zainspirowała Feuerbacha do stworzenia kolejnych wersji motywu Ifigenii. W grudniu 1868 roku napisał do swojej macochy Henriette:

„Przedwczoraj wieczorem całkowicie ukończyłem Twoją Ifigenię. Nie chcę, aby stała się publiczna; pragnę, aby pozostała z nami. Obraz jest tak cudownie zachwycający w swojej prostocie, że można przed nim siedzieć całymi dniami, tak jak i mnie urzeka, przykuwając do fotela.”

Anselm Feuerbach (1829–1880) był niemieckim malarzem, uznawanym za czołowego przedstawiciela neoklasycyzmu w XIX wieku. Jego twórczość inspirowana była sztuką antyczną i renesansową, co widać w harmonijnych kompozycjach oraz wyidealizowanych postaciach. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest Ifigenia, przedstawiająca postać w monumentalnej, klasycznej pozie. Mimo że za życia nie zdobył szerokiego uznania, po śmierci jego sztuka stała się symbolem niemieckiego akademizmu i była chętnie reprodukowana.